کتاب «قطار شبانه لیسبون» نوشته‌ی «پاسکال مرسیه» و ترجمه‌ی «مهشید میرمعزی» است. «عزیمت»، «ملاقات»، «تلاش» و «بازگشت» عنوان بخش‌های این کتاب است. «قطار شبانه لیسبون» روایتی داستانی از یک استاد زبان‌شناس است که به تدریس زبان‌های یونانی و برخی زبان‌های قدیمی اشتغال دارد و شخصیت بسیار کسالت‌باری دارد. روزی در مسیر همیشگی‌اش به محل کار، از سوی یک زن نامه‌ای دریافت می‌کند که به زبان پرتغالی نوشته شده است. تلاش برای خوانش این نامه زندگی این استاد زبان‌شناس را متحول می‌کند. در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «گریگوریوس چمدان خود را باز کرد و کتاب‌ها را روی میز گذاشت. زلزله بزرگ. مرگ سیاه. شوفاژ تمام اتاق‌ها را باز کرد و ماشین لباس‌شویی را به کار انداخت. بعد شروع به مطالعه شیوع بیماری طاعون در قرن ۱۴ و ۱۵ در پرتغال کرد. زبان کتاب مشکل نبود و او به خوبی پیش می‌رفت. بعد از مدتی آخرین سیگار بسته‌ای را روشن کرد که از کافه نزدیک خانه ملودی خریده بود. طی پانزده سالی که در آن خانه زندگی می‌کرد، اولین مرتبه بود که دود سیگار در هوای آن می‌پیچید. هر از گاه و وقتی بخشی از کتاب به پایان می‌رسید، به ملاقات خود با ژو آئو اسا فکر می‌کرد. بعد به نظرش می‌رسید که چای داغ را در گلوی خود حس می‌کند که به راحتی آن را سر کشید تا کار ژو آئو آسا را با آن دست‌های لرزانش آسان کند.» این کتاب را نشر «افق» منتشر کرده است.