بیچارگان | فیودور داستایوسکی | ترجمه: آرزو آشتی‌جو | انتشارات چشمه

نگاهی به رمان بیچارگان اثر فئودور داستایوفسکی

رمان بیچارگان، نوشته فئودور داستایوفسکی داستانی با شیوه نامه نگارانه است که در سال ۱۸۴۴ نوشته شده است.
نامه هایی که بین مردی مسن به نام الکسیویچ و عشقش که دختری کم سن و سال به نام واروارا آکسییونا است  و رد و بدل می‌شود
اوضاع زندگی هر دو شخصیت اصلی داستان بی اندازه اسفبار است و شرح حال آنها در نامه ها کاملا گویای همه چیز است، نامه ها در ابتدا با شرح فقر و تنگدستی آنها آغاز می‌شود و در ادامه مسائل و مصائبی دیگر نیز نمایان می‌شود؛
مرگ پدر واروارا و شرح خاطرات کودکی اش و مهاجرت اجباری آن‌ها به شهر سن پترزبورگ که از آن بیزار است

فئودور داستایفسکی یک نسخه دست‌نویس بیچارگان را به گریگاروویچ امانت می‌دهد و گریگاروویچ هم رمان را برای نکراسوف برد و او پس از خواندن رمان اظهار کرد که نیکلای گوگول جدیدی متولد شده است و همین برای نویسنده جوان فئودور داستایسکی که علاقه زیادی به گوگول داشت کافی بود که آن لحظه را شعف انگیزترین لحظه زندگی اش بنامد.
او به قدری شیفته آثار نیکلای گوگول بود که جایی عنوان کرده بود؛
همه ما از شنل گوگول بیرون درآمده ایم
اولین رمان داستایوفسکی  بیچارگان به شدت مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت و او را در بیست و سه سالگی به شهرت رساند
تا جایی که در آن ایام خود فئودور داستایفسکی عنوان کرده بود ؛ تمام کشور از بیچارگان حرف میزنند

فئودور میخایلوویچ داستایوفسکی
زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ – درگذشتهٔ ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱، نویسنده و روزنامه نگار اهل روسیه بود که رمان هایش شهرت جهانی دارند
جنایت و مکافات (۱۸۶۶)، ابله (۱۸۶۹)، جن‌زدگان (۱۸۷۲) و برادران کارامازوف (۱۸۸۰) از پرطرفدارترین رمان های او هستند
قهرمان های رمان هایش معمولا شخصیت هایی با پیچیدگی های روانی عمیق اند که افرادی معمولی و عموما شکست خورده اند